Μια ιστορία μπαλέτου και κοστουμιών

Η εντεκάχρονη Pippa θέλει να ξέρουμε ότι βαριέται εύκολα πολλά πράγματα: το ποδόσφαιρο, το θέατρο και η κολύμβηση δεν την ενδιέφεραν ποτέ και δεν θα την έπιαναν νεκρή σε ένα μάθημα χορού όπως η μεγαλύτερη αδερφή της, η Verity, που έχει εμμονή με το μπαλέτο. , που σπουδάζει στο Εθνικό Μπαλέτο του Καναδά στο Τορόντο.

Η Pippa θέλει επίσης να ξέρουμε ότι είναι μια εκκολαπτόμενη καλλιτέχνις και το πάθος της είναι να σκιτσάρει τη μόδα. Κάλεσε ένας μεγάλος θαυμαστής τηλεοπτικού ριάλιτι Off The Rack, που ακούγεται πολύ σαν Project Runway, γεμίζει το όμορφο μπλε σκίτσο της με πολλά φανταχτερά σχέδια φορεμάτων. Θα ήταν το μεγαλύτερο όνειρό της να είναι σε μια τέτοια εκπομπή και να της δοθεί η ευκαιρία να συνεργαστεί με διάσημους σχεδιαστές μόδας.

Όταν η Verity επιλέγεται να είναι υπεράριθμη για την «Ωραία Κοιμωμένη» με τις φίλες της Noelle και Enid, η Pippa χαίρεται γι ‚αυτήν, αλλά μέσα της στενάζει που η αδερφή της θα είναι και πάλι το κέντρο της προσοχής. Βουτάει στο σκίτσο της και προσπαθεί να μην αφήσει την ιδιότητά της ως δεύτερο βιολί να την κυριεύσει.

Ένα μόνο λάθος, ωστόσο, αλλάζει τη ζωή της Pippa για πάντα: μια μέρα αφήνει κατά λάθος το αγαπημένο της σκίτσο στο στούντιο χορού και όταν επιστρέφει την επόμενη μέρα για να το ανακτήσει, έχει φύγει! Κανείς δεν το έχει δει, ούτε καν η Ida στη ρεσεψιόν ποιος ξέρει τα παντα.

Αλλά μετά… επιστρέφεται μαγικά με ένα σημείωμα από έναν «μυστικό θαυμαστή». Η Pippa είναι ενθουσιασμένη που έχει πίσω το βιβλίο και εξίσου ενθουσιασμένη όταν ο θαυμαστής αποδεικνύεται ότι είναι ο επικεφαλής του τμήματος ντουλάπας της χορευτικής εταιρείας, ο οποίος την προσκαλεί να μάθει περισσότερα για τη σχεδίαση κοστουμιών. Υπέροχο!

Σε όλο το υπόλοιπο βιβλίο, μαθαίνουμε όπως μαθαίνει η Pippa:

~ the history of tutus

~ο σχεδιασμός των κοστουμιών

~ το διάφορο προσωπικό που σχεδιάζει, ταιριάζει και κατασκευάζει τα κοστούμια

Μαθαίνουμε τεχνικές και όρους, πρέπει και δεν πρέπει. Μαθαίνουμε ακόμη και τα ονόματα και τις ιστορίες των επιδραστικών σχεδιαστών κοστουμιών ανά τους αιώνες, κάτι που είναι συναρπαστικό και άξια γνώσης να μοιραστούμε με τους αναγνώστες.

Πόσο συχνά ακούμε τα ονόματα των ενδυματολογών, εκτός κι αν είναι διάσημοι στον κόσμο της μόδας; Ένα σωστό κοστούμι είναι κρίσιμο για να παίξει ένας χορευτής, για να συνδεθεί το κοινό, για να σχεδιαστεί ένα σκηνικό, ωστόσο το ευρύ κοινό συχνά δεν γνωρίζει ΠΟΥ το σχεδίασε και ΠΟΥ το δημιούργησε.

Όχι ένα παιδικό βιβλίο με εικόνες, Pippa By Design Ωστόσο, έχει τόσο γοητευτικές εικονογραφήσεις όσο και πραγματικές φωτογραφίες που πραγματικά βοηθούν να ζωντανέψει την εκπαίδευση που παίρνει η Pippa και ο αναγνώστης. Το κοινό του βιβλίου είναι τεχνικά αναγνώστες ηλικίας 7-10 ετών, γεγονός που το κάνει ένα βιβλίο μέσης τάξης, αλλά ένας γονέας θα μπορούσε εύκολα να το διαβάσει με το μικρότερο παιδί του, ειδικά αν έχει ήδη ενδιαφέρον για το μπαλέτο, την τέχνη ή τα κοστούμια. Οι αναγνώστες άνω των 10 ετών μπορούν επίσης να απολαύσουν τα μαθήματα σχεδίου και ιστορίας.

Μαθαίνουμε επίσης κάποια ιστορία του ίδιου του μπαλέτου «Ωραία Κοιμωμένη», συμπεριλαμβανομένων των αλλαγών που έκανε ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ όταν το χορογράφησε για το Εθνικό Μπαλέτο του Καναδά το 1972. Έδωσε στην παραγωγή (και στον εαυτό του) δύο νέα σόλο ανδρών. Ο ενδυματολόγος του Νουρέγιεφ, Νικόλαος Γεωργιάδης, εξόρυξε ακόμη και την ιστορία στη δημιουργία των κοστουμιών του: χρησιμοποίησε σχέδια από την εποχή του Λουδοβίκου 14ου για την πρώτη πράξη του μπαλέτου, ενώ χρησιμοποίησε σχέδια από την αυλή του Λουδοβίκου XV μετά τον «100 χρόνια ύπνο». το ξόρκι τελειώνει.

Δώρο! Μια συνέντευξη με τη συγγραφέα Claudia Logan

Σας ευχαριστώ πολύ, Claudia, που αφιερώσατε χρόνο για να απαντήσετε σε ορισμένες ερωτήσεις που σκέφτηκα ότι θα μπορούσαν να ενδιαφέρουν τους αναγνώστες όλων των ηλικιών!

LP: Ήσασταν περισσότερο σαν την Pippa ή την Verity όταν μεγάλωνα;

CL: Ήμουν σίγουρα μια „Pippa“ που ήθελε να γίνει Verity. Δεν μπορούσα να συνεννοηθώ με τους τύπους δραστηριοτήτων που απευθύνονταν στα περισσότερα παιδιά, όπως κατασκήνωση ύπνου, τρενάκι-πήδημα από σανίδες κατάδυσης… καταλαβαίνετε. Και όπως η Pippa, ήμουν αρκετά τσιγκούνης. Πάντα ένιωθα δέος για εκείνα τα κορίτσια που φαινόταν να ξέρουν ακριβώς τι να κάνουν. Μου έλειψε αυτό το σημείωμα. Αλλά πάντα μου άρεσε να διαβάζω, τις βιβλιοθήκες, να γράφω και να γράφω με στυλό, κανονικά κανίς, (στην πραγματικότητα όλα τα σκυλιά) και αξιόπιστες πηγές μου είπαν ότι είμαι ακόμα αρκετά τσιγκούνης. Αυτό που ελπίζω να αφαιρέσουν οι αναγνώστες είναι ότι ακόμη και στον κόσμο του μπαλέτου, υπάρχει χώρος για κάθε είδους ανθρώπους με διαφορετικά ταλέντα να βρουν τη θέση τους.

Θέλατε ποτέ να σπουδάσετε μπαλέτο ή χορό; Αν δεν το έκανες, σε ιντριγκάρισε κάτι άλλο;

Πήρα μπαλέτο και σταμάτησα στη μέση ενός ρεσιτάλ για να κοιτάξω έξω από τη σκηνή για την οικογένειά μου που κατέστρεψε το νούμερο, «Ωδή στα κουνελάκια» ή κάτι τέτοιο. Αλλά το πραγματικό μου πάθος ήταν το καλλιτεχνικό πατινάζ και παρόλο που προπονήθηκα πολύ σοβαρά για αρκετά χρόνια, δεν ήμουν αρκετά καλός για αγώνες. Προφανώς, δεν αρκεί να κουνάς τα χέρια σου σαν ανεμόμυλος.

Τι σας ενέπνευσε να γράψετε το “Pippa by Design”;

Οι περισσότερες από τις ιδέες μου προέρχονται από το να δω κάτι και μετά να προσπαθήσω να βρω το παρασκήνιο. Η Pippa εμφανίστηκε όταν βοηθούσα έναν φίλο βιβλιοπώλη με μια βιτρίνα στο χορό και ρώτησα αν μπορούσαμε να δανειστούμε ένα tutu από το Μπαλέτο της Βοστώνης. Τα εύσημα για αυτό το βιβλίο ανήκουν πραγματικά στον Χάουαρντ Μέρλιν από το Τμήμα Ντουλάπας του Μπαλέτου της Βοστώνης, ο οποίος μου έδειξε τον αποθηκευτικό χώρο όπου φυλάσσονται τα κοστούμια και μου εξήγησε μερικά από αυτά που συνέβαιναν στην κύρια αίθουσα εργασίας. Ήταν λίγο σαν να ερωτεύομαι – κατάλαβα αμέσως ότι αυτό ήταν το επόμενο βιβλίο μου. Από εκεί έκανα ένα ταξίδι στο NYCB (New York City Ballet) και μίλησα με πολύ κόσμο. Ένα όνομα έβγαινε συνέχεια και αυτό ήταν η Marjory Fielding, η επικεφαλής της ντουλάπας στο Εθνικό Μπαλέτο του Καναδά που έχει το μεγαλύτερο κατάστημα κοστουμιών στη Βόρεια Αμερική. Είμαι Καναδός και είχα δει το NBC να παίζει, αλλά κανένα από τα γεγονότα δεν θα έπρεπε να μου έδινε την ιδέα ότι ήταν καλό να κάνω μια ψυχρή κλήση στη Marjory και να μιλώ για τα σχέδιά μου. Είναι ακόμα ένα μυστήριο ως προς το γιατί δεν έκλεισε το τηλέφωνο, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ήταν ότι ταξίδευα στο Τορόντο πολλές φορές το χρόνο για πέντε χρόνια και έτρεχα πίσω της. Είναι η καρδιά και η ψυχή αυτού του βιβλίου και δεν θα μπορούσα να το είχα γράψει χωρίς αυτήν.

Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή να πλαισιώσει τη φανταστική ιστορία της Pippa με τη μη μυθιστορηματική ιστορία του μπαλέτου. Ποιο ήρθε πρώτο; Τι/ποιον επιλέξατε να φανταστείτε από το Εθνικό Μπαλέτο του Καναδά;

Αν και πιστεύω ότι η γραμμή μεταξύ μυθοπλασίας και μη μυθοπλασίας είναι πιο λεπτή από όσο νομίζει κανείς, κατανοώ και εκτιμώ επίσης τους λόγους για τους οποίους ορισμένοι κριτικοί και αναγνώστες προτιμούν να κάνουν σαφείς διακρίσεις μεταξύ των δύο ειδών. Ως συγγραφέας μου αρέσει να ακολουθώ μια υβριδική προσέγγιση γιατί πιστεύω ότι οι πληροφορίες είναι πιο διασκεδαστικές και ενδιαφέρουσες να διαβάζονται στο πλαίσιο μιας ιστορίας. Αλλά είμαι εμμονικός ερευνητής και εκτός από την επιτόπια εργασία μου διάβασα εκατοντάδες βιβλία και άρθρα και συμβουλεύτηκα ανθρώπους όπως η Valerie Steele, η Διευθύντρια του Μουσείου στο FIT και ένας από τους πιο σεβαστούς ιστορικούς μόδας. Η Pippa και οι χαρακτήρες στον κόσμο της είναι εξ ολοκλήρου φτιαγμένοι. Όλοι οι άλλοι –τα μέλη του Τμήματος Ντουλάπας– είναι αληθινοί και στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι έπρεπε να υπογράψουν φόρμες για να μπορώ να χρησιμοποιήσω τα πραγματικά τους ονόματα, και περιττό να πω ότι όλες οι πληροφορίες που περιέχονται είναι ακριβείς.

Πώς συνεργαστήκατε με τον εικονογράφο; Κάνατε αλλαγές στην ιστορία σας όταν είδατε τα σχέδιά της;

Λυπάμαι που πρέπει να δώσω μια πιο μακροχρόνια απάντηση σε αυτό που είναι μια απλή ερώτηση. Χρειάστηκαν σχεδόν δέκα χρόνια για να εκδοθεί η Pippa και αισθάνομαι απίστευτα τυχερός που ο Chesley δεν το έβαλε κάτω γιατί αυτή ήταν μια μακρά διαδικασία. Ο Chesley και εγώ ξεκινήσαμε το βιβλίο υπό τη Φράνσις Φόστερ, μια θρυλική επιμελήτρια παιδικών βιβλίων που πέθανε τραγικά καθώς ετοιμαζόμασταν να κάνουμε μια τελευταία αναθεώρηση αυτού που ήταν μια πολύ πιο σύντομη και απλούστερη εκδοχή της ιστορίας.

Μετά από αυτό, το βιβλίο παρέμεινε για μερικά χρόνια μέχρι που η Margaret Ferguson, μια άλλη διάσημη επιμελήτρια παιδικών βιβλίων που ήταν στο FSG για τριάντα χρόνια και τώρα βρίσκεται στο Holiday House, ανέλαβε ευγενικά και έφερε ένα διαφορετικό όραμα που περιλάμβανε μια σειρά από αναθεωρήσεις από την πλευρά μου.

Τόσο η Φράνσις όσο και η Μάργκαρετ θα είχαν αυτές τις συναντήσεις που έφεραν τους πάντες κοντά από τον καλλιτεχνικό διευθυντή μέχρι τον σχεδιαστή βιβλίων, καθώς και τον Τσέσλι και εμένα, και αυτές ήταν πολύ σημαντικές όσον αφορά τη δημιουργία ενός κοινού οράματος. Η Pippa περιλαμβάνει επίσης φωτογραφίες και εφήμερα που δημιουργούν πρόσθετες προκλήσεις για έναν εικονογράφο και όλους όσους ασχολούνται με το σχεδιασμό του βιβλίου, γεγονός που έκανε αυτό το είδος της συλλογικής προσέγγισης ιδιαίτερα σημαντικό. Πολλά σπίτια το καταργούν τώρα σταδιακά, κάτι που νομίζω ότι είναι λυπηρό γιατί μακροπρόθεσμα αποτρέπει την ανάγκη να γίνουν πολλές αναθεωρήσεις και αλλαγές. Εκτός από μια υπέροχη εικονογράφος, η Chesley ήταν σχεδιάστρια μόδας και έφερε ένα ολόκληρο επίπεδο κατανόησης στο έργο και αυτό το βιβλίο είναι τόσο δικό της όσο και δικό μου.

Κλόντια Λόγκαν είναι η συγγραφέας του The Five Thousand Year Old Puzzle, του καλύτερου βιβλίου της χρονιάς στην Bank Street το 2003. Δεν είναι χορεύτρια, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να φοράει τούλι όταν περπατά τα δύο τυπικά κανίς της ή κάνει jetes στο δείπνο τραπέζι προς απογοήτευση του συζύγου και των δύο παιδιών της. Ζει στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης.

Τσέσλι ΜακΛάρεν έχει σχεδιάσει πορτρέτα στη Chanel, έχει υπογράψει στάμπες στο Louis Vuitton και έχει παρουσιάσει τη δουλειά της στο The Chicago Art Institute. Εκτός από τα βιβλία της — Zat Cat, A Haute Couture Tail, Scholastic Press; Όταν οι Royals φορούσαν βολάν, Random House; Η σειρά Princess Diaries, HarperCollins — έχει δημιουργήσει παράθυρα και διαφημίσεις για την Saks Fifth Avenue, τοιχογραφίες για τον Bergdorf Goodman, animation και σχέδιο πακέτων για τη Laura Mercier, μανεκέν για τον Ralph Pucci και μεταξωτά μαντήλια για το Metropolitan Museum of Art. Ο Chesley ζει στο Chatham της Νέας Υόρκης.

Παρακαλούμε ακολουθήστε, κάντε like ή κοινοποιήστε:

Λη Πέρτιλ είναι καθηγήτρια μπαλέτου και χορογράφος στο Λος Άντζελες όπου ζει με τον σύζυγό της και το γοητευτικό κανίς. Πήρε το μεταπτυχιακό της στην Παραγωγή Κινηματογράφου από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης και το πτυχίο της στην Ανθρωπολογία και τον Χορό από το Mount Holyoke College. Είναι συγγραφέας τεσσάρων μυθιστορημάτων για νέους από τους Penguin και HarperCollins. Είναι η καλλιτεχνική διευθύντρια του Leigh Purtill Ballet Company, μια μη κερδοσκοπική ερασιτεχνική εταιρεία μπαλέτου για ενήλικες και διδάσκει μπαλέτο και τζαζ σε ενήλικες τόσο αυτοπροσώπως όσο και διαδικτυακά, Μπαλέτο Leigh Purtill. Διαβάστε τις αναρτήσεις του Leigh.