Επιθεώρηση «La Follia» και Συνέντευξη με τη συγγραφέα Joanna Marsh

Από τον εκδότη:

Μετά την επιτυχία της Cantique de Salomon, η Colette παλεύει να ισορροπήσει τον γάμο, μια ακμάζουσα επιχείρηση χορευτικών ενδυμάτων και την πρώτη της παράσταση μπαλέτου. Εν τω μεταξύ, ο Τζέιμς υφίσταται έναν τραυματισμό που τον αναγκάζει να αμφισβητήσει το μέλλον του. Όταν η Colette δέχεται έναν απροσδόκητο πυροβολισμό σε ένα σόλο, θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων — ή θα κουμπώσει κάτω από την πίεση;

Μια συνέχεια του μυθιστορήματος Cantique, το La Follia εξερευνά την αναγεννητική δύναμη της δημιουργικότητας μέσα στο χάος της καθημερινής ζωής.

Στο πρώτο της μυθιστόρημα, ύμνος, η Joanna Marsh σύστησε στους αναγνώστες την Colette, μια ενήλικη χορεύτρια που λαχταρούσε να παίξει και που ερωτεύτηκε τον James, έναν κύριο χορευτή του μπαλέτου Westmoreland. Οι αναγνώστες παρακολούθησαν την Colette να ανθίζει υπό τη συνεργασία της με τον Henri Lavoisier, τον καλλιτεχνικό διευθυντή της εταιρείας, σε ένα πρωτότυπο μπαλέτο που έγινε τεράστια επιτυχία. Παρακολουθήσαμε επίσης την αυτοπεποίθησή της να μεγαλώνει ως χορεύτρια και στην καριέρα της ως πελάτισσα και σχεδιάστρια ενδυμάτων χορού.

Οταν Παραφροσύνη ανοίγει, η Colette κατακλύζεται από δουλειά: οι ρυθμίσεις για την παράσταση του Westmoreland Ballet της «Λίμνης των Κύκνων» έχουν ξεκινήσει και οι παραγγελίες στο διαδικτυακό της κατάστημα με είδη χορού είναι συντριπτικές. Σαν να μην ήταν αρκετά «καλά προβλήματα» για να έχει, μια νέα δασκάλα στο σχολείο θέλει να χορογραφήσει ένα κομμάτι στους ενήλικες μαθητές της και να τους βάλει να το ερμηνεύσουν στη σκηνή. Η ζωή για την Colette πρόκειται να γίνει ακόμα πιο πολυάσχολη και πιο συναρπαστική!

Αλλά μόλις άρχισε να συνεργάζεται με την Ίρις και το γκρουπ, ο Τζέιμς υποφέρει από έναν τραυματισμό που θέτει σε κίνδυνο την καριέρα της. Έχει φύγει από τη «Λίμνη των Κύκνων» και δεν έχει τα πόδια του – κολλημένος στο σπίτι και βαριέται, εκτός από το ότι ανησυχεί για το τι μπορεί να του επιφυλάσσει το μέλλον. Αφού πήρε μια προσωρινή δουλειά στο κατάστημα του πατέρα του (ειρωνικά, η θέση του ταμία που είχε η Colette όταν πρωτογνωρίστηκαν), ο James τυχαίνει να πέσει πάνω σε μια λιγότερο γνωστή σύνθεση του Antonio Vivaldi, το „La Follia“. Συναρπάζεται και αργότερα εμπνέεται από αυτό το 9λεπτο κομμάτι, γνωστό και ως Σονάτα σε Ρε Ελάσσονα, Op. 1, Νο. 12, που γράφτηκε στις αρχές του 18ου αιώνα.

Μουσική σε Παραφροσύνηόπως ήταν μέσα ύμνος, παίζει σημαντικό ρόλο στην ιστορία και στην εξέλιξη των χαρακτήρων και των σχέσεών τους. Όταν ο Τζέιμς ανακαλύπτει το κομμάτι του Βιβάλντι, αποκτά εμμονή με αυτό με τρόπο που του επιτρέπει να ανακαλύψει ένα νέο πάθος, έναν νέο σκοπό και σύντομα ενθαρρύνει την Κολέτ να ακούσει κι αυτή. Παρά τη ταραχή της ζωής της Colette –η επερχόμενη παράσταση, η αγωνία που νιώθει για τη δική της παράσταση, το άγχος της επιχείρησής της με ρούχα χορού– βρίσκει παρηγοριά στη σύνθεση. Δέχεται πρόθυμα να συνεργαστεί με τον Τζέιμς καθώς αυτός δημιουργεί, για να του επιτρέψει να βάλει τη χορογραφία πάνω της.

Η συνεργασία στο «La Follia» αναζωπυρώνει τη χαρά που ένιωσαν ο James και η Colette όταν δημιούργησαν το «Cantique de Salomon», τονώνοντας και τους δύο και εμπνέοντας τη δημιουργικότητά τους. Όταν προσφέρεται η ευκαιρία να ερμηνεύσει αυτό το νέο κομμάτι στην ίδια παράσταση με την ομαδική δουλειά της Iris, ο James το πετάει αλλά η Colette διστάζει. Αν και είναι μια ευκαιρία που δίνεται μια φορά στη ζωή, ο χορός σόλο είναι επίσης τρομακτικός και η Colette αρχίζει να αμφισβητεί τις ικανότητές της πριν ανέβει στη σκηνή. Μπορεί πραγματικά να το κάνει αυτό; Θα έπρεπε;

Το «La folia» ή «la follia» σημαίνει «τρέλα» και χρησιμοποιείται ως θέμα στη μουσική εδώ και αιώνες, με διάφορους συνθέτες να το επικαλούνται στη δουλειά τους. Αρχικά προοριζόταν για παιχνιδιάρικο χορό (όπως θα χρησιμοποιούσαμε μια απλή μελωδία για έναν ομαδικό χορό σε ένα κλαμπ ή σε ένα πάρτι) και οι συνθέτες όλα αυτά τα χρόνια έγραφαν παραλλαγές σε αυτό, καθώς ο Βιβάλντι ήταν αυτός που άντεξε στη δοκιμασία του χρόνου. Η χρήση αυτού του κομματιού της «τρελής» μουσικής από τη Marsh για να φέρει ηρεμία στην ανήσυχη ζωή των χαρακτήρων της είναι έξυπνη και σίγουρα κάνει τον αναγνώστη να θέλει να μάθει περισσότερα.

Οι αναγνώστες που αγαπούν τον χορό, οι ενήλικες φοιτητές μπαλέτου που είναι κάτι παραπάνω από χομπίστες αλλά όχι και τόσο επαγγελματίες, θα δουν τους εαυτούς τους στην Colette και θα στηριχτούν για να πετύχει στη σκηνή, όσο και στη ζωή της εκτός σκηνής.

Μια ξεχωριστή απόλαυση! Η Joanna μαζί μας απαντά σε μερικές ερωτήσεις σχετικά με το βιβλίο, τη διαδικασία της και την έμπνευση που πήρε από τη ζωή της.

Dance Advantage: Τι σας ώθησε να γράψετε τη συνέχεια του Cantique; Γνωρίζατε ότι αυτό ήταν το επόμενο βήμα στο ταξίδι της Colette;

Joanna Marsh: Δεν είχα σκοπό να γράψω συνέχεια, αλλά οι αναγνώστες άρχισαν να το ζητούν από νωρίς. Ευτυχώς, μου ήρθαν κάποιες ιδέες λίγο πριν τις δημοσιεύσω ύμνος, οπότε είχα ένα μέρος να ξεκινήσω. Ήξερα ότι ήθελα να παίξει η Colette και ήξερα τι θα έκαναν ο James και ο Sammy. Από συγγραφική άποψη, ήθελα επίσης να ασχοληθώ με μια ιστορία παράστασης ως είδος περιεχομένου. (Ενώ ύμνος πρόκειται για χορό, δεν είναι μια ιστορία παράστασης.)

DA: Οραματίζεστε περισσότερες ιστορίες στον κόσμο του μπαλέτου του Westmoreland;

JM: Έχω μερικές ιδέες για ένα ακόμη, αλλά θα δούμε πώς θα πάει. Δεν μπορώ να δώσω καμία υπόσχεση ακόμα!

Δ.Α.: Πώς ήταν η έρευνά σας για αυτό το μυθιστόρημα; Υπήρχε κάτι για το οποίο έπρεπε να μάθετε περισσότερα;

JM: Θυμάμαι ότι ερεύνησα συγκεκριμένους τραυματισμούς χορού, την ιστορία του θέματος „folia/follia“ και διαφορετικές εκδοχές του Λίμνη των κύκνων.

Δ.Α.: Μπαίνεις σε μεγάλες λεπτομέρειες με μερικές από τις χορογραφίες. πώς ήταν να χορογραφώ αλλά και να γράφω;

JM: Επειδή είμαι πολύ αρχάριος στη χορογραφία, δεν φανταζόμουν κανένα από τα κομμάτια Παραφροσύνη στο σύνολό τους. Τείνω να ραντίζω με λίγα βήματα εδώ κι εκεί και αφήνω τον αναγνώστη να συμπληρώσει τα κενά. Μου φάνηκε πολύ ευχάριστο να σχεδιάζω τη συνολική διάθεση και το στυλ ενός κομματιού χωρίς να χρειάζεται να κάνω την πραγματική δουλειά της χορογραφίας.

Δ.Α.: Τα κοστούμια ακούγονται πολυτελή. Ποια είναι η εμπειρία σας με τα κοστούμια;

JM: Είμαι τρομερή μοδίστρα, οπότε δεν θα με βρείτε να κάνω κοστούμια! Ωστόσο, είχα την τύχη να παίξω ως υπεράριθμος σε μερικές επαγγελματικές παραγωγές, έτσι είχα κάποια εμπειρία από πρώτο χέρι να είμαι σε ένα κατάστημα κοστουμιών και να φοράω φορέματα παρόμοια με αυτά που περιγράφονται στο βιβλίο.

DA: Αν αυτό το μυθιστόρημα ήταν ταινία, ποιος θα έπαιζε την Colette και τον James; Iris και Sammy; Άλλα που ξεχωρίζουν;

JM: Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο στο μυαλό μου. Ελπίζω μόνο να είναι πραγματικοί χορευτές! Θα ήθελα πολύ να ακούσω ποιους θα πρότειναν οι αναγνώστες. Θυμάμαι που έπεσα πάνω σε ένα κλιπ του Πάτρικ Πάλκενς πριν από μερικά χρόνια (νομίζω ότι ήταν με το Μπαλέτο του Σινσινάτι) και σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να κάνει έναν καλό Τζέιμς. Μπορούμε να δούμε αν είναι διαθέσιμος όποτε βγαίνει αυτή η υποθετική ταινία!

Δ.Α.: Είχατε έμπνευση από την πραγματική ζωή για τους χαρακτήρες, την παρέα, το σκηνικό;

JM: Φυσικά, όλα πρέπει να ξεκινήσουν από την εμπειρία της ζωής μου σε κάποιο βαθμό, αλλά κανένας από τους χαρακτήρες δεν βασίστηκε συνειδητά σε συγκεκριμένα άτομα. Οι περισσότεροι από αυτούς απλώς εμφανίζονται στη σελίδα, πλήρως σχηματισμένοι – ακόμα και δεν ξέρω από πού προέρχονται οι προσωπικότητες τους. Σχετικά με την παρέα, ήθελα η Westmoreland να περάσει για οποιαδήποτε μεσαίου μεγέθους, midwestern παρέα μπαλέτου. Για αυτό το λόγο κράτησα επίτηδες το σκηνικό ασαφές. Ποτέ δεν αναφέρω την τοποθεσία του, κάτι που το κάνει να νιώθω λίγο περισσότερο σαν ένα σύγχρονο παραμύθι για μένα. (Παράπλευρη σημείωση – υπάρχει στην πραγματικότητα ένα πραγματικό μπαλέτο Westmoreland τώρα στην Πενσυλβάνια, το οποίο θα μπορούσε να προκαλέσει κάποια σύγχυση!)

DA: Είχατε ποτέ την εμπειρία του σκηνικού τρόμου που έχει η Colette; Πόσο από τη δική σας ζωή, αν υπάρχει, αντικατοπτρίζεται στο μυθιστόρημα;

JM: Έχω νιώσει παρόμοιο σκηνικό τρόμο, αλλά δεν είχε σχέση με τον χορό – ήταν στην πραγματικότητα πριν από κάποιες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συνεντεύξεις που έκανα πριν από αρκετά χρόνια. Είναι πραγματικά δύσκολο να ξέρω πόσο από τη ζωή μου αντικατοπτρίζεται στο μυθιστόρημα. Κάποιες σκηνές μπορεί να ξεκινούν με ένα στοιχείο της δικής μου εμπειρίας, αλλά στη συνέχεια κυριαρχεί η φαντασία και όλα γίνονται φανταστικά. Θα πω ότι η σχέση της Colette με τη μουσική είναι σχεδόν ίδια με τη δική μου, καθώς η ποιότητα του χορού μου εξαρτάται από το πόσο μου αρέσει η μουσική. Οι δικές μου εμπειρίες παραστάσεων ενημέρωσαν επίσης τον τρόπο που έγραψα για αυτή τη διαδικασία και τη μετάβαση από στούντιο σε σκηνή.

Δ.Α.: Κάποια σκηνή ή χαρακτήρας καταλήγει στο «πάτωμα της αίθουσας κοπής»;

JM: Το μόνο που έκοψα Παραφροσύνη είναι ο πρόλογος, που είναι ένα ειδησεογραφικό άρθρο με πολλές εκθέσεις που συμπληρώνει τα κενά ανάμεσα στα δύο μυθιστορήματα. Ο πολύ σοφός και πολυδιαβασμένος ξάδερφός μου μου πρότεινε να το κόψω. Κατέληξα να κάνω τον πρόλογο σε μια μικρή προεπισκόπηση μπόνους για τους συνδρομητές του email μου, οπότε τελικά λειτούργησε καλά!

Δ.Α.: Η μουσική παίζει σημαντικό ρόλο στα μυθιστορήματά σας. Πώς ανακαλύψατε τη La Follia; Υπάρχει κάτι σχετικά με αυτό που θέλετε να μάθουν οι αναγνώστες;

JM: Εντάξει, εδώ είναι ένα στοιχείο από την πραγματική μου ζωή. Ο σύζυγός μου βρήκε το “La Follia” του Βιβάλντι ενώ άκουγε μουσική στη δουλειά, και είχαμε και οι δύο εμμονή με αυτό. Σε εκείνο το σημείο είχα ήδη γράψει κάποιο από το χειρόγραφο, και κατάλαβα ότι το «La Follia» ήταν το κομμάτι που έλειπε, οπότε άρχισα να το δουλεύω στην ιστορία. Δεν είπα στον άντρα μου ότι το χρησιμοποιούσα στο μυθιστόρημα παρά μόνο δύο χρόνια αργότερα, ακριβώς καθώς ετοιμαζόμουν να το δημοσιεύσω. Πήρε καλά τα νέα!

Υπάρχουν πολλές διασκευές του θέματος folia από διαφορετικούς συνθέτες, αλλά τη συγκεκριμένη ηχογράφηση της εκδοχής του Βιβάλντι (του Il Giardino Armonico) είναι αυτή που με ενέπνευσε. Έτσι, το μόνο πράγμα που θα πρότεινα στους αναγνώστες είναι να το ακούσουν αν είναι περίεργοι. Σίγουρα όμως δεν είναι προαπαιτούμενο. Ξέρω ότι κάποιοι προτιμούν να φαντάζονται τη δική τους μουσική καθώς διαβάζουν.

DA: Θα θέλατε να μοιραστείτε κάτι σχετικά με αυτό το μυθιστόρημα; Σχετικά με τη συγγραφή του;

JM: Ενώ έγραφα Παραφροσύνη για τους συναδέλφους μου χορευτές ψυχαγωγίας, περιέχει επίσης ορισμένα ευρύτερα θέματα για τη δημιουργικότητα που ελπίζω να χρησιμεύσουν ως ενθάρρυνση για όλους τους αναγνώστες που μπορεί να δουν τον εαυτό τους στους χαρακτήρες. Αν μη τι άλλο, θέλω τα γραπτά μου να εμπνεύσουν τους ανθρώπους να χρησιμοποιήσουν τη δική τους δημιουργικότητα, είτε μέσω του χορού είτε με οποιοδήποτε άλλο μέσο.

Η JOANNA MARSH είναι βιβλιοθηκάριος, αρχειονόμος, εικαστικός και χορεύτρια ψυχαγωγίας με έδρα το Κάνσας Σίτι. Είναι συγγραφέας δύο μυθιστορημάτων γυναικείας φαντασίας, του CANTIQUE και του LA FOLLIA. Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε την δικτυακός τόπος.

Συνδεθείτε με την Ιωάννα Ίνσταγκραμ και Facebook.