Αυτό είναι τι συμβαίνει σε μια έκθεση Paw Patrol στο Μεξικό

Δεν περνάει ούτε μια μέρα εδώ στο Μεξικό όπου δεν έχω υλικό για να γράψω μια ανάρτηση ιστολογίου (ή δύο). Αυτή η εβδομάδα δεν ήταν διαφορετική. Το θέμα; Paw Patrol Show.

Αποδεικνύεται ότι το Paw Patrol είναι ένα αρκετά νέο φαινόμενο εδώ στο San Cristobal de las Casas, στην πολιτεία Chiapas και/ή στο Μεξικό. Τόσο νέο που η πρώτη φορά που είδα οτιδήποτε να κάνω μαζί τους εδώ ήταν στα γενέθλια του Juan Pablos* στις αρχές Φεβρουαρίου. Όταν ήμασταν στο πάρτι του, άκουσα ότι η παράσταση ερχόταν στην πόλη. Επειδή είναι οι αγαπημένοι χαρακτήρες της Άρτεμις αυτή τη στιγμή** και ο Μαξ τους λατρεύει επίσης, σκέφτηκα ότι θα προσπαθήσω να τους βγάλω εισιτήρια για μια παράσταση των Paw Patrol.

Γνωρίζοντας το Μεξικό όπως εγώ, σκέφτηκα ότι το να μάθω πού να αγοράσω τα εισιτήρια θα ήταν το δύσκολο κομμάτι. Υποθέτοντας ότι τα εισιτήρια ήταν ακόμα διαθέσιμα και αν δεν ήταν $3.000 δολάρια. Αποδεικνύεται ότι είχα δίκιο, αν και δεν ήταν τόσο οδυνηρή όσο τον Ιανουάριο, όταν πήγαμε στην τράπεζα για να αλλάξουμε διεύθυνση και φύγαμε 2,5 ώρες αργότερα. Πρέπει ακόμα να σας πω γι‘ αυτό.

Στο τέλος, έπρεπε να πάμε σε τρεις διαφορετικές τοποθεσίες (που απαιτούσαν να βγάλουμε το αυτοκίνητο), σε διάστημα δύο ημερών και να αγοράσουμε εισιτήρια χωρίς να γνωρίζουμε πραγματικά τη διάταξη του θεάτρου ή πού θα καθόμασταν. Τα καλά νέα ήταν ότι ήταν μόνο $25 USD ανά άτομο. Είναι προσιτό σωστά; Τι ξέρω εγώ?

Όταν αγοράσαμε τα εισιτήρια, ο πράκτορας μας είπε ότι οι θέσεις ήταν με σειρά προτεραιότητας, οπότε πρέπει να φτάσουμε εκεί νωρίς. Σκεφτήκαμε ότι θα φτάναμε στις 4 μ.μ., μια ώρα νωρίτερα και σίγουρα θα νικούσαμε τους περισσότερους, αν όχι όλους τους άλλους παρευρισκόμενους. Το εννοώ αυτό είναι Μεξικό***.

Αποδείχθηκε ότι δεν ήμασταν οι πρώτοι! Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ωστόσο, ήμασταν οι τρίτοι στη σειρά, οπότε δεν ήμουν τόσο μακριά. Και έτσι περιμέναμε, περιμέναμε και περιμέναμε λίγο ακόμα για να μας αφήσουν να μπούμε στο κτίριο. Όταν ήταν 15 λεπτά από την ώρα έναρξης και υπήρχαν 20 άτομα στην ουρά, τελικά μας άφησαν να μπούμε στο λόμπι, αλλά όχι στις θέσεις μας. Όχι, μας έκαναν να περιμένουμε, με μικρά παιδιά, που αγαπούν τα πράγματα, ειδικά αυτά που κάνουν θόρυβο, αναβοσβήνουν και έχουν να κάνουν με την Paw Patrols μπροστά στο περίπτερο των παραχωρήσεων. Εξυπνος.

Αυτή τη φορά, ήμουν πιο έξυπνος γιατί είπα από πριν στο The Kids ότι δεν πρόκειται να αγοράσω παιχνίδια ή πράγματα και για να αποδείξω την άποψή μου, δεν έφερα καν χρήματα. Μετά από πέντε λεπτά τα βασανιστήρια τελείωσαν και μας επέτρεψαν να μπούμε στο θέατρο. Δεδομένου ότι ήμασταν τρίτοι στη σειρά, έπρεπε να επιλέξουμε τις θέσεις μας. Αποφασίσαμε να καθίσουμε στη μέση της τέταρτης σειράς. Απολύτως τέλειο μέχρι που ήρθε μια άλλη οικογένεια και κάθισε μπροστά μας με τους Ενήλικες να παίρνουν τις καλύτερες θέσεις στη μέση. Ομορφη. Ευτυχώς, οι The Kids δεν ήταν σχεδόν στις θέσεις τους και ούτως ή άλλως δεν τους πείραζε να κάτσουν στα γόνατα.

Και μετά περιμέναμε και περιμέναμε και περιμέναμε. Είμαι σίγουρος ότι μέχρι τώρα σκέφτεσαι ΤΙ ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ!? Δυστυχώς, οι The Kids είχαν φορέσει τα ρολόγια τους για να μπορούν να πουν ότι ξεκινούσαμε αργά. Μάλιστα, γύρω στις 17:15 άρχισαν να ξεχύνονται όλοι στο θέατρο. Μόλις βρήκαν όλοι τις θέσεις τους, εμφανίστηκαν τα παιδιά που πουλούσαν τα παιχνίδια. Έτσι όλοι (εκτός από εμάς) σηκώθηκαν από τις θέσεις τους για να αγοράσουν ακριβά και φθηνά παιχνίδια που αναβοσβήνουν, είχαν δείκτες λέιζερ, στροβιλίζονταν, έκαναν τόνους θορύβου και ακόμη και μερικά που έσκαγαν φυσαλίδες και ήταν σίγουρο ότι θα σπάσουν πριν το παιδί φτάσει στο σπίτι. Τέλειος. Ευτυχώς, ήμασταν περιτριγυρισμένοι και από τις δύο πλευρές (και μπροστά) από ενήλικες και έτσι δεν ενοχληθήκαμε πολύ.

Και τότε, ενώ ο κόσμος αγόραζε ακόμα προϊόντα στο μπροστινό μέρος της σκηνής, η αυλαία σηκώθηκε και το σόου ξεκίνησε. Ενώ ο κόσμος συνέχιζε να αγοράζει πράγματα από το μπροστινό μέρος της σκηνής!;

Μέσα σε λίγα λεπτά, ο Ράιντερ και η ομάδα του μας έβαλαν να σηκωθούμε και να χορέψουμε, να χειροκροτήσουμε και να φωνάξουμε απαντήσεις. Τα παιδιά μαγεύτηκαν από όλη τη δραστηριότητα και βλέποντας τους αγαπημένους τους χαρακτήρες. Το να πούμε ότι διασκέδασαν τόσο πολύ θα ήταν υποτιμητικό. Μετά από 30 λεπτά, η αυλαία έπεσε για ένα γρήγορο διάλειμμα. Τουλάχιστον αυτό είπαν.

Αυτό που συνέβη ήταν ότι το συνεργείο εισερχόταν και όλοι μπήκαν ξανά στην ουρά για να πληρώσουν για να φωτογραφηθούν με το καστ. Στιγμιαία ένιωσα άσχημα που δεν έφερα χρήματα, αλλά το The Kids δεν φαινόταν να με απασχολεί πολύ. Σαν καλά λαδωμένο μηχάνημα κατάφεραν να περάσουν τουλάχιστον 50 οικογένειες σε διάστημα 20 λεπτών. Και μετά η κουρτίνα έπεσε και αμέσως σηκώθηκε ξανά.

Το δεύτερο μέρος της παράστασης ήταν άλλα 30 λεπτά τραγούδι, αστεία, βλακεία, καθαρή ομιλία (ιδιαίτερα σημαντικό όταν είναι σε ξένη γλώσσα) και πολύ ξηρό πάγο. Κάνε το ΠΟΛΥ. Μερικές φορές, δεν μπορούσες καν να δεις τους χαρακτήρες για όλο τον πάγο. Ευτυχώς διαλύθηκε πριν μας χτυπήσει.

Συνολικά, οι The Kids είχαν μια εμπειρία που θα θυμούνται για πολύ καιρό. Σίγουρα θα πάμε σε περισσότερες παραστάσεις στο μέλλον, είτε εδώ είτε στον Καναδά****.

Αυτό είναι τι συμβαίνει σε μια έκθεση Paw Patrol στο Μεξικό #ταξίδι #pawpatrol @zoojourneys https://t.co/qXGIWIvUJl

— Journeys of The Zoo (@zoojourneys) 4 Μαρτίου 2016

Σημείωση: Την επόμενη φορά, θα φέρω περισσότερο φαγητό, μια κουβέρτα (το θέατρο ήταν πολύ κρύο) και ίσως σκεφτώ να κάτσω στην πρώτη σειρά γιατί κάποια στιγμή οι χαρακτήρες κατέβηκαν από τη σκηνή και έδιναν τα χέρια των παιδιών.

* Ναι, τον λένε Χουάν Πάμπλο και όχι μόνο Χουάν. Αν τον έλεγαν Χουάν, θα ήταν μπλεγμένος με τον παππού, τον θείο και τα δύο ξαδέρφια του. Και αν τον λέγαμε Πάμπλο, θα τον μπερδεύαμε με τον μπαμπά του.

** Τα παιδιά μπορούν να ζητήσουν ένα δώρο για τα γενέθλιά τους και η Άρτεμις ζήτησε τους χαρακτήρες του Paw Patrol. Αφού ξέραμε ποιο ήταν το θέμα της, όλοι της πήραν κάτι σχετικό με το Paw Patrol.

*** Εκεί που μένουμε συνηθίζεται να καθυστερούμε 1, 2 ή και περισσότερες ώρες σε έναν αρραβώνα.

**** Οι Kids έχουν δει πολλές ζωντανές παιδικές παραστάσεις στον Καναδά.